Oto dziś dzień krwi i chwały – oby dniem zwycięstwa był!
Zaczynam kolejną wyprawę wojenną przeciwko triadzie aspirynowej! Wojska zebrane, motywacja jest, tylko przeciwnik chowa się gdzieś po lasach i nie chce podjąć walki w otwartym polu.
Niestety jest to przypadłość zdradziecka, z którą nie jest łatwo walczyć. Ci którzy śledzą mego bloga wiedzą, że walczę z nią stale. Bez fajerwerków w „cichości serca”, godzina po godzinie, dzień za dniem, tydzień za tygodniem. Tygodnie składają się w miesiące, a miesiące w lata i tym sposobem trwam w tej walce ponad dekadę.
Moja walka daje tylko tyle, że udaje się powstrzymać dolegliwość przed dalszym rozwojem, nie daje zwycięstwa. To coś jak stan nieprzestrzeganego zawieszenia broni. Niby front ustabilizowany, a jednak przeciwnik nęka raz po raz. Rok temu, zniecierpliwiony tym stanem niby wojny – wydałem wojnę totalną, którą opisałem we wpisie „Jak zwalczyłem triadę aspirynową”. Była to wojna bez oszczędzania sił i środków, ale mimo początkowych sukcesów – ostatecznie przegrana!
Po tej walce, przyznam, byłem trochę zniechęcony, choć nie poddałem się zupełnie – podjąłem jeszcze kilka potyczek. Na przykład po namówieniu mego laryngologa zastosowałem powtórną terapię antybiotykową, w nadziei, że to właśnie ona przyczyniła się do powrotu węchu. Niestety, to nie to! Nic się nie zmieniło…
Tak rozpoczęła się wiosna. Krople do nosa działały z coraz mniejszą skutecznością – zarówno flixonase, jak i nasonex czy budherin – miałem coraz bardziej zatkany nos. Jedynie astmę dało się trzymać w ryzach – alvesco dawało radę. Po kilku miesiącach krople przestały działać w ogóle – ratowałem się xylogelem. Pomagał, ale tylko przez kilkanaście dni. Zrezygnowany próbowałem znów akupunktury – bezskutecznie. Nos praktycznie był cały czas przytkany, a nocami praktycznie niedrożny. I tym sposobem, po trzech miesiącach od zwalczenia triady zostałem pobity – podpisałem akt kapitulacji poprzez przyjęcie doustnych sterydów. Na początek dawka uderzeniowa, potem stopniowo coraz mniej, aż po kilku dniach 0,5mg dexamethasonu dziennie (bez stosowania kropli czy wziewów). Znów życie było piękne, znów chciało się żyć!
Sielanka nigdy nie trwa wiecznie – od kwietnia minęło już 5 miesięcy, a ja cały czas na dexamethasonie, co prawda na mikro dawkach, ale zawsze. Laryngolog twierdzi, ze trzeba kończyć i wracać do kropli i wziewów. Skierował mnie na kilkanaście badań mających sprawdzić czy dexamethason czegoś mi nie rozregulował, ale bez względu na wyniki i tak powoli czas kończyć z tabletkami… Zatem trzeba znów walczyć, bo wiem, że na samych kroplach daleko nie zajadę.
Pomysł jest taki:
Zaczynam kolejną wyprawę wojenną przeciwko triadzie aspirynowej! Wojska zebrane, motywacja jest, tylko przeciwnik chowa się gdzieś po lasach i nie chce podjąć walki w otwartym polu.
Niestety jest to przypadłość zdradziecka, z którą nie jest łatwo walczyć. Ci którzy śledzą mego bloga wiedzą, że walczę z nią stale. Bez fajerwerków w „cichości serca”, godzina po godzinie, dzień za dniem, tydzień za tygodniem. Tygodnie składają się w miesiące, a miesiące w lata i tym sposobem trwam w tej walce ponad dekadę.
Moja walka daje tylko tyle, że udaje się powstrzymać dolegliwość przed dalszym rozwojem, nie daje zwycięstwa. To coś jak stan nieprzestrzeganego zawieszenia broni. Niby front ustabilizowany, a jednak przeciwnik nęka raz po raz. Rok temu, zniecierpliwiony tym stanem niby wojny – wydałem wojnę totalną, którą opisałem we wpisie „Jak zwalczyłem triadę aspirynową”. Była to wojna bez oszczędzania sił i środków, ale mimo początkowych sukcesów – ostatecznie przegrana!
Po tej walce, przyznam, byłem trochę zniechęcony, choć nie poddałem się zupełnie – podjąłem jeszcze kilka potyczek. Na przykład po namówieniu mego laryngologa zastosowałem powtórną terapię antybiotykową, w nadziei, że to właśnie ona przyczyniła się do powrotu węchu. Niestety, to nie to! Nic się nie zmieniło…
Tak rozpoczęła się wiosna. Krople do nosa działały z coraz mniejszą skutecznością – zarówno flixonase, jak i nasonex czy budherin – miałem coraz bardziej zatkany nos. Jedynie astmę dało się trzymać w ryzach – alvesco dawało radę. Po kilku miesiącach krople przestały działać w ogóle – ratowałem się xylogelem. Pomagał, ale tylko przez kilkanaście dni. Zrezygnowany próbowałem znów akupunktury – bezskutecznie. Nos praktycznie był cały czas przytkany, a nocami praktycznie niedrożny. I tym sposobem, po trzech miesiącach od zwalczenia triady zostałem pobity – podpisałem akt kapitulacji poprzez przyjęcie doustnych sterydów. Na początek dawka uderzeniowa, potem stopniowo coraz mniej, aż po kilku dniach 0,5mg dexamethasonu dziennie (bez stosowania kropli czy wziewów). Znów życie było piękne, znów chciało się żyć!
Sielanka nigdy nie trwa wiecznie – od kwietnia minęło już 5 miesięcy, a ja cały czas na dexamethasonie, co prawda na mikro dawkach, ale zawsze. Laryngolog twierdzi, ze trzeba kończyć i wracać do kropli i wziewów. Skierował mnie na kilkanaście badań mających sprawdzić czy dexamethason czegoś mi nie rozregulował, ale bez względu na wyniki i tak powoli czas kończyć z tabletkami… Zatem trzeba znów walczyć, bo wiem, że na samych kroplach daleko nie zajadę.
Pomysł jest taki:
- Pozostaję na dawkach 0,5mg dexamethasonu raz dziennie (rano),
- Pozostaję na diecie niskosalicylanowej,
- Nie jem nabiałów (z wyjątkiem jogurtu czy kefiru raz w tygodniu),
- Nie jem cukru (w zamian syrop klonowy i ksylitol),
- Nie jem owoców (z wyjątkiem małych ilości śliwki suszonej),
- Nie jem czerwonych mięs w ogóle (białe mięso – kurczak, indyk 1x może 2x w tygodniu),
- Jem jak najwięcej ryb, ale nie hodowlanych - nieszprycowanych pestycydami, hormonami i innym badziewiem,
- Nie spożywam alkoholi (nawet tych dozwolonych w diecie niskosalicylanowej),
- Nie jem chleba, ani innych glutenowych wyrobów (z wyjątkiem otrębów owsianych z syropem klonowym, słonecznikiem i śliwką kalifornijską suszoną – na śniadanie każdego dnia),
- Jem duuuużo warzyw, szczególnie buraków czerwonych i brokuła,
- Piję dużo wody z dodatkiem soku z cytryny,
- Jem dużo kaszy jaglanej, mniej gryczanej, sporadycznie żytniej (podobnie makarony),
- Jem sporo nasion strączkowych,
- Jem dużo słonecznika, pestek dyni, trochę orzechów laskowych,
- Piję sok z kapusty,
- Jem kapustę kiszoną (nie kwaszoną),
- Jem suplementy witaminowe – np. Bodymax,
- Unikam mieszania węglowodanów z białkami (np. mięso i tłuszcze z ziemniakami, makaronami, czy kaszą),
- Uprawiam nie obciążające sporty (rower, joga, wędrówki górskie, dłuuugie spacery),
- z biegiem czasu zmniejszam dawkę dexamethasomu do 0,25mg/ dziennie, aż do czasu (mam nadzieję jego zupełnego odstawienia),
- potem stopniowo dodaję do diety małe ilości zbóż, owoców i nabiałów, czy ewentualnie alkoholu – cały czas obserwując reakcje organizmu...
Czemu jesz suszone śliwki jak one mają dużo salicylanów
OdpowiedzUsuńzgodnie z tabelami śliwki mają niską zawartość salicylanów, zatem jeśli nie są potraktowane konserwantami, to można jej jeść... Tymbardziej, że jem 1, czasem 2 szt. Tak myślę... :)
Usuńhttp://triada-aspirynowa.blog.pl/2014/01/11/1892/
Usuń